1en 2e dag
Door: paula
Blijf op de hoogte en volg Paula en Joan
12 Februari 2013 | India, Nāmakkal
De eerste dag op de school:
We spreken samen af in onze office om eerst eens te kijken naar wat er op dit moment gebeurt in de klassen. Er zijn drie zusters afwezig vanwege hun studie om ingewijd te worden als zuster.
Dit maakt dat er alleen helpers in twee groepen staan. Helpers die zelf ook verstandelijk beperkt zijn en niet capabel zijn om een klas te leiden.
De week begint met een soort weekopening op het schoolplein in de zon waar alle kinderen moeten staan en als eerste de vlag wordt gehesen.
Dan wordt er gezongen en een van de teachers vertelt iets over zaadjes die ze heeft meegenomen. De kinderen ondergaan het en je ziet dat ze dit gewend zijn. Er zitten ook kinderen tussen die echt niet van vermoeid heid kunnen staan die worden toch weer op de benen gehesen.
Dat waren de eerste indrukken. In de klassen verliepe het eerst rustig behalve bij de kleintjes daar was het onrustig en chaotisch. Joan en ik zijn in deze groepen gebleven om wat extra onderteuning te geven. In deze groepen zitten niet alleen kleintjes maar ook de ernstiger beperkte kinderen . Het niveau is laag. De helper in deze groep laat mij zien dat ze het heel goedkan en start met de kinderen ehet ABC te leren. Er zijn 2 kinderen die hier wellicht iets mee kunnen. Voor de andere kinderen ligt er op de tafel allenmaal speelgoed en ze probeert samen met een meisje van 12 de kinderen in het gareel te houden.Ik zie dat ze haar best doet en voor hun er het best van wil maken. De kinderen pakken elkaars speelgoed af en er ontstaat binnen de kortste tijd onrust. Kinderen duwen en slaan elkaar regelmatig tijdens de lessen en op het schoolplein.
Om elf uur gaan de kinderen spelen in de hal en dan is er Yoga.
In de middag gaat het in de klassen verder ik besluit om in het groepje ( met de kinderen die ernstiger beperkt zijn,denk ook autistisch) te blijven. Om het kort te houden er is een jongetje Bhatsi die veel kinderen duwt en slaat en ondanks dat ik met hem en nog drie andere kinderen bezig ben rukt hij zich los en duwt een ander kindje om Die valt met zijn kleine koppie twee keer tegen een tafel. Hij staat op en komt naar mij toe hij bloedt. Ik geef hem aan een van de helpers zodat zij met hem naar de zuster kunnen gaan en ik in de groep blijf. Hij moet naar het zkh en krijgt na later blijkt 7 hechtingen.In de tussentijd zijn alle leerkrachten gealarmeeerd en en groeperen zich . Niemand meer in de klas.Geen toezicht.
Even later wordt ik uit een groep geroepen omdat er weer een ongeluk is Iemand heeft de schommel tegen zich aan gekregen. Hij gaat naar het ziekenhuis met Zr shanti en de driver, wij blijven hier en proberen in de tijd dat de zr terug is van het eerste ziekenhuis bezoek tot het volgende ziekenhuisbezoek de kinderen te vermaken met liedjes Dat vinden ze hier vreemd ze kunnen er zelf geen verzinnen dus zingen wij in het nederland vooral hoofd knie en teen is populair.
Kortom een enerverende dag met veel hectiek en leerpunten voor iedreen. We bespreken alles met de zuster.
We eten samen met de kinderen althans wij kijken waar we kunnen helpen de kinderen die het moeilijk hebben en ondersteunen hen.
Ik ben moe en onder de indruk van de dag .
Morgen gaan we weer in de groepen die het nodig hebben en kijken we of het materiaal wat gevarieerder aangeboden kan worden. En persoonsgericht . Het eerste wat we gaan inbrengen is een liedje Good morning met hand gebaar. Dit ging in mijn groepje bijonder goed. De kinderenm reageren goed op het zingen en we zetten het zelf in bij elke wisseling van activiteit. Ze kijken dan wel raar naar ons en de kinderen die genieten ervan. Ze gaan mee zingen of zoals een van mijn kindjes zoekt de toonhoogte op van mij en wil steeds naar mij toe. En ik blijf waken want in een onbewaakt ogenblik kan ze slaan of aan mijn haren trekken.
Genoeg voor vandaag. Nou ik ga nu een kopje wel verdiende green tea drinken en ik kijk nu al uit naar ons dagelijks Kingsfish biertje. Morgen weer een dag.
We spreken samen af in onze office om eerst eens te kijken naar wat er op dit moment gebeurt in de klassen. Er zijn drie zusters afwezig vanwege hun studie om ingewijd te worden als zuster.
Dit maakt dat er alleen helpers in twee groepen staan. Helpers die zelf ook verstandelijk beperkt zijn en niet capabel zijn om een klas te leiden.
De week begint met een soort weekopening op het schoolplein in de zon waar alle kinderen moeten staan en als eerste de vlag wordt gehesen.
Dan wordt er gezongen en een van de teachers vertelt iets over zaadjes die ze heeft meegenomen. De kinderen ondergaan het en je ziet dat ze dit gewend zijn. Er zitten ook kinderen tussen die echt niet van vermoeid heid kunnen staan die worden toch weer op de benen gehesen.
Dat waren de eerste indrukken. In de klassen verliepe het eerst rustig behalve bij de kleintjes daar was het onrustig en chaotisch. Joan en ik zijn in deze groepen gebleven om wat extra onderteuning te geven. In deze groepen zitten niet alleen kleintjes maar ook de ernstiger beperkte kinderen . Het niveau is laag. De helper in deze groep laat mij zien dat ze het heel goedkan en start met de kinderen ehet ABC te leren. Er zijn 2 kinderen die hier wellicht iets mee kunnen. Voor de andere kinderen ligt er op de tafel allenmaal speelgoed en ze probeert samen met een meisje van 12 de kinderen in het gareel te houden.Ik zie dat ze haar best doet en voor hun er het best van wil maken. De kinderen pakken elkaars speelgoed af en er ontstaat binnen de kortste tijd onrust. Kinderen duwen en slaan elkaar regelmatig tijdens de lessen en op het schoolplein.
Om elf uur gaan de kinderen spelen in de hal en dan is er Yoga.
In de middag gaat het in de klassen verder ik besluit om in het groepje ( met de kinderen die ernstiger beperkt zijn,denk ook autistisch) te blijven. Om het kort te houden er is een jongetje Bhatsi die veel kinderen duwt en slaat en ondanks dat ik met hem en nog drie andere kinderen bezig ben rukt hij zich los en duwt een ander kindje om Die valt met zijn kleine koppie twee keer tegen een tafel. Hij staat op en komt naar mij toe hij bloedt. Ik geef hem aan een van de helpers zodat zij met hem naar de zuster kunnen gaan en ik in de groep blijf. Hij moet naar het zkh en krijgt na later blijkt 7 hechtingen.In de tussentijd zijn alle leerkrachten gealarmeeerd en en groeperen zich . Niemand meer in de klas.Geen toezicht.
Even later wordt ik uit een groep geroepen omdat er weer een ongeluk is Iemand heeft de schommel tegen zich aan gekregen. Hij gaat naar het ziekenhuis met Zr shanti en de driver, wij blijven hier en proberen in de tijd dat de zr terug is van het eerste ziekenhuis bezoek tot het volgende ziekenhuisbezoek de kinderen te vermaken met liedjes Dat vinden ze hier vreemd ze kunnen er zelf geen verzinnen dus zingen wij in het nederland vooral hoofd knie en teen is populair.
Kortom een enerverende dag met veel hectiek en leerpunten voor iedreen. We bespreken alles met de zuster.
We eten samen met de kinderen althans wij kijken waar we kunnen helpen de kinderen die het moeilijk hebben en ondersteunen hen.
Ik ben moe en onder de indruk van de dag .
Morgen gaan we weer in de groepen die het nodig hebben en kijken we of het materiaal wat gevarieerder aangeboden kan worden. En persoonsgericht . Het eerste wat we gaan inbrengen is een liedje Good morning met hand gebaar. Dit ging in mijn groepje bijonder goed. De kinderenm reageren goed op het zingen en we zetten het zelf in bij elke wisseling van activiteit. Ze kijken dan wel raar naar ons en de kinderen die genieten ervan. Ze gaan mee zingen of zoals een van mijn kindjes zoekt de toonhoogte op van mij en wil steeds naar mij toe. En ik blijf waken want in een onbewaakt ogenblik kan ze slaan of aan mijn haren trekken.
Genoeg voor vandaag. Nou ik ga nu een kopje wel verdiende green tea drinken en ik kijk nu al uit naar ons dagelijks Kingsfish biertje. Morgen weer een dag.
-
12 Februari 2013 - 12:36
Judy Potjes-Hamers:
Ha Paula,
Klinkt pittig, goed dat jullie er zijn voor de kinderen. Hopelijk komen die zusters terug zodat je een beter beeld krijgt hoe het dan met de kinderen gaat.
Heel veel succes met alles, inclusief het zingen.....mooi.
liefs Judy -
12 Februari 2013 - 13:12
Angelique Zomer:
Hallo Joan en Paula,
Ik hoop dat jullie een goede vlucht hebben gehad en al een beetje uitgerust zijn om aan deze geweldige 2 weken te beginnen. Met zoveel geuren, kleuren, chaos maar ook zo veel ontroerende momenten.
Wat mooi om thuis te kunnen lezen hoe het met jullie gaat, zo ontzettend herkenbaar. Ik zie het zo voor me. En het blijft me verbazen dat er in de dagelijkse chaos maar heel moeizaam verandering is te brengen. Misschien dat het vandaag beter gaat als de 3 teachers er weer zijn. Joan ik hoop dat je mijn kaartje nog op tijd hebt ontvangen. Wil je anders Sr. Jeya en Sr. Shanti mijn hartelijke groet overbrengen.
Ik ga jullie met veel plezier volgen de komende dagen.
Heel veel groeten Angelique
-
12 Februari 2013 - 13:56
Marleen:
Hoi Paula,
Zag je memo'tje op mijn bureau en baalde al vanaf donderdag dat ik je niet meer persoonlijk een fijne tijd en goede reis heb toe kunnen wensen. Dus bij deze wens ik jullie beiden een mooie tijd voor een prachtig doel. Het verslag is heftig, confronterend maar ook mooi om te lezen. Je ziet, ervaart en handelt en hoopt dat dingen opgepikt worden. Heel veel succes! Gr. Marleen -
12 Februari 2013 - 14:01
Caroline:
hoi joan,
Wat mooi om te lezen dat julli muziek gaan inbrengen,ik zie je al helemaal voor me jij daar zingend.
Sterkte en alle goeds .
lieve groet caroline -
12 Februari 2013 - 16:43
Wil Fred:
Dag Mop,
Klinkt allemaal nogal heftig denk dat je je biertje wel verdiend hebt. Veel plezier en succes met de komende dagen.
Kus
Wil Fred -
12 Februari 2013 - 20:21
Miriam:
He Paula,
Ik hoor het wel een leuk karweitje voor jouw ;-)
Ik wens je veel succes maar vooral veel plezier. Geniet ervan en maak er wat moois van.
Ik blijf graag je verhalen of die van Joan volgen.
Groetjes,
Miriam -
12 Februari 2013 - 20:42
Mam:
lieve paula,
eindelijk kan ik jou terugvinden op mijn computer.
floor heeft me vertelt hoe. daar bn ik blij om.
is het ook mogelijk om via skype jou te bereiken?
ik heb jou aanvraag hiervoor nodig, geloof ik.
nu. alle technische vragen zijn geloosd.
Heel fijn, dat jullie goed zijn aangekomen.
het was zeker eerst wel wennen hoe alles er toeging en uigzag?
ik lees wel, dat de kinderen je na aan het liggen. het zal niet gemakkrlijk zijn, maarjou kennende zetjij je hele wezen hiervoor in.
Geweldig.
Fijn dat ik zo contact kan hebben.
heel veel liefs mamma. -
13 Februari 2013 - 01:06
Felix:
He Paula,
Zoals ik het lees is het bijzonder enerverend voor je. Je zult je het ongetwijfeld goed doorstaan. Jouw eerste verhalen lezende ga ik het nauw gezet volgend en het maakt me nieuwsgierig naar je verhalen als je weer thuis bent. Ik hoop dat je dagelijks of twee-dagelijks de boel een beetje kan opschrijven.
Heb plezier en hou er een mooie en fantastische herrineringen aan over.
Doet 't goed!!! (die is niet van mij maar dat wist je natuurlijk!!) Zoen, Fx -
13 Februari 2013 - 10:17
Caro:
Nou, dat is toch even schrikken. Gaan jullie daar met allemaal plannen heen, blijkt dat je als een soort vliegende keep de boel loopt te beredderen. Je zal je wel afvragen hoe het er aan toe gaat als jullie er niet zouden zijn geweest.........Ik wens jullie sterkte en hoop dat jullie in het weekend kunnen genieten van wat vrije tijd en kunnen ontspannen. Succes! Dikke kus, Caro -
13 Februari 2013 - 11:03
Anne:
Poeh dat klinkt heftig. Veel indrukken zo te horen. Maar ook genoeg om je op te richten de komende weken. Het zou mooi zijn als jullie iets kunnen neerzetten waar ze de komende tijd mee verder kunnen. Veel plezier nog daar!
Groetjes,
Anne -
13 Februari 2013 - 15:40
Ingrid Van Hemert (Pedagogische Dienst Cello):
Hallo Paula en Joan,
Bijzonder om te lezen hoe het jullie de eerste dagen daar vergaat. Lijken me inderdaad heel veel indrukken, meer nog dan je je van tevoren kunt indenken. Jullie zijn meteen ook al praktisch aan de gang gemoeten. Ik hoop dat jullie in de komende weken aan jullie wensenlijstje kunnen werken en daar een voldaan gevoel aan over kunnen houden. Heel veel plezier en sterkte toegewenst.
Groetjes, Ingrid -
16 Februari 2013 - 18:53
Karin Tooren:
Hallo lieve Paula,
Wat fijn en bijzonder om jullie verhaal te lezen. Zingen met kinderen is denk ik wel het mooiste wat er is.
Alle barrieres vallen dan weg. Geweldig dat jullie dit inzetten. Je kunt met alles wat geluid maakt ook muziek (ritmes) maken. Dan kunnen de kinderen nog gemakkelijker met je mee doen. Enne.... gebruik jij je stem maar weer eens lekker vrij!
Ik blijf jullie graag op deze manier volgen en ben lekker zo in contact met je. Dikke knuffel! Karin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
